Het industriële Eindhovense familiebedrijf VDL krijgt een nieuw hoofdkantoor. Nieuwbouw en renovatie, een zesde etage erbij, en een nieuwe parkeergarage met plaats voor 160 auto’s. Een noodzakelijke expansie voor een nog steeds snelgroeiend familiebedrijf dat wereldwijd actief is, ruim € 5 mrd omzet en meer dan 16.000 werknemers telt.
Maar als het aan president-directeur Willem van der Leegte gelegen had, was de uitbreiding niet doorgegaan, althans de eerste jaren niet. ‘Ik heb de expansie van het hoofdkantoor nog een tijdje kunnen tegenhouden’, grinnikt Van der Leegte. ‘We willen graag “lean” zijn. Het hoofdkantoor is voor onze omvang klein, maar daar voelen we ons goed bij. Een groter hoofdkantoor levert alleen maar meer kosten op.’
Maar de 36-jarige Willem, die op 1 november 2016 het roer van zijn vader overnam, liet zich door laatstgenoemde overtuigen. Het was een van de spaarzame keren dat hij van mening verschilde met zijn vader.
Grote foto’s van zijn vader en zijn opa sieren de ontvangstruimte naast de directiekamer. De zeventigjarige Wim van der Leegte, die het VDL-concern groot maakte, komt er nog vrijwel elke dag. Hij heeft er nog zijn eigen kantoor en neemt plaats tegenover zijn zoon. De toezichthouder is dichtbij, want senior is ook nog commissaris bij het Brabantse familiebedrijf. Maar zoon Willem ziet zijn vader niet als pottenkijker. Integendeel. ‘Ik vind het fijn als hij er is. We hebben dezelfde opvattingen. We hebben dezelfde agenda, daar zit geen millimeter tussen. We bellen ook ’s avonds vaak nog met elkaar.’
Als hij de afgelopen jaren niet de nodige vrijheid had gekregen, was het misschien anders geweest. ‘Maar mijn vader is er altijd goed in geweest mensen vrijheid te geven en kon goed delegeren.’ In november 2016 kreeg hij de voorzittershamer aangereikt, als symbool van de ‘machtsoverdracht’. Lachend: ‘Maar ik heb de hamer nog nooit gebruikt. Mijn vader overigens ook niet.’
‘Waarom niet? Wij voelen ons onderdeel van één familie. Ik doe het niet alleen. Mijn broer Pieter en mijn zus Jennifer zitten ook in de hoofddirectie en ik word omringd door een grote groep prettige en deskundige collega’s. Wij zijn één team, wij gaan één kant op.
Enkele jaren geleden is in een familiestatuut vastgelegd dat de VDL Groep altijd een familievennootschap blijft. Als iemand van de familie aandelen in het bedrijf wil verkopen, mag dat alleen aan een ander lid van de familie. Willem is toen gevraagd de nieuwe president-directeur te worden. ‘Ik heb één voorwaarde gesteld: een breed draagvlak. De familie, de raad van commissarissen, directeuren van het bedrijf en de ondernemingsraad hebben zich toen achter mij geschaard. Dat was essentieel voor mij. Het is een geweldige eer in de voetsporen van mijn vader en opa te treden, maar je weet dat er ook moeilijke tijden komen. Dan moet er geen discussie zijn over de strategie en wie er leiding geeft. Het is samen uit in goede tijden, het is samen uit in slechte tijden.’
Hij zal het beleid van zijn vader voortzetten, met als kernpunt zoveel mogelijk productie en werkgelegenheid in Nederland houden. Ambassadeur van de maakindustrie, die ook hamert op het belang van permanente (om)scholing en meer aandacht voor techniek.
Van der Leegte wil zelf het goede voorbeeld geven. In zo’n vijftig VDL-bedrijven worden (toekomstige) werknemers zelf opgeleid. ‘De kenniseconomie is niet zaligmakend. Je hebt ook vakmensen nodig. Als we nu, in een tijd waarin de arbeidsmarkt almaar krapper wordt, niet samen met overheid en kennisinstellingen massaal inzetten op scholing, hebben we over vijf jaar een gigantisch probleem.’
Bron: Het Financieele Dagblad, www.fd.nl, 28 februari 2018